به گزارش نماینده، ابى ربيع شامى گوید: در خدمت حضرت امام صادق (ع) بوديم، خانه امام پر از جمعيت بود، حضرت فرمود: از ما نيست هر كه با همراهانش حسن معاشرت نداشته باشد و با دوستانش رفاقت و مدارا ننمايد و به آن كس كه نمك مى‏ خورد نمك شناسى‏ ننمايد و با آنكه همراه است حسن خلق نداشته باشد.

امام صادق(ع) می فرماید: پدرم مى ‏گفت به آن كس كه به اين خانه رو كند و سه خصلت نداشته باشد اعتنايى به او نيست: اخلاقى كه با همراهان به خوبى رفتار كند و حلمى كه خشم او را مهار نمايد پارسايى و ورعى كه او را از گناهان نگه دارد.

و از آن حضرت (ع) است که می فرمایند: از مروت نيست كه انسان بد و خوبى كه در سفر مى‏ بيند، بازگو كند.
از عمار بن مروان است که می گوید: حضرت صادق مرا وصيت كرد و فرمود: 
«ترا به تقوى و ترس از خدا و اداء امانت و راستى گفتار و حسن معاشرت وصيت ميكنم و قوتى جز از طرف خدا وجود ندارد».
ابى بصير گويد: به امام صادق (ع) عرضه داشتم، جايز است انسان با مردمى پولدار كه نمي تواند مثل آنها خرج كند به سفر رود؟ حضرت فرمود: دوست ندارم كه مؤمن خود را ذليل كند بلكه با همطرازان خود بيرون رود.  

امام باقر (ع) می فرمایند: با هر كه معاشرت دارى، اگر ميتوانى كه هميشه دست تو بالا باشد (يعنى دهنده باشد نه گيرنده) حتما چنين باشد.  
نبى اكرم (ص) می فرمایند: اول رفيق موافق انتخاب نما سپس عزم سفر كن.
و امام (ع) فرمود: دو نفر كه با هم مصاحب هستند آن كس در نزد خداوند اجرش بيشتر و محبوبتر است كه بيشتر با رفيقش مدارا و رفاقت كند.

و امير مؤمنان (ع) فرمود: با كسى كه براى تو فضيلت قائل نيست به قدرى كه تو براى او فضيلت قائلى سفر مكن.
نبى اكرم (ص) فرمود: سنت است كه چون جمعى به سفر ميروند خرج خود را در آورند (در ميان گذارند) كه براى خودشان و هم از نظر حسن اخلاق بهتر است.
امام صادق (ع) می فرمایند: با كسى سفر كن كه زينت و افتخار تو باشد، نه آنكه تو زينت او باشى.
و از آن حضرت (ع) است که می فرمایند: كسى كه تنها در خانه بخوابد شيطان است، و دو نفر رفيق مصاحب و سه نفر مونس هم هستند.

پی نوشت:مكارم الأخلاق / ترجمه ميرباقرى، ج‏۱، ص۴۷۸.